Lachen in Iran

Humor over grenzen brengen is een precaire bezigheid. Zeker als het grenzen tussen andersoortige culturen zijn. Maar humor is tegelijkertijd een van de beste manieren om inkijkjes te krijgen in de geest van een land. Wie wil weten wat taboes zijn en waar men ontevreden over is, gaat best een tijdje in een café hangen en wachten tot er grappen vallen. Zelfs een vrolijk kijkje in de toekomst behoort tot de mogelijkheden: ik herinner me een mop die enkele jaren terug in Servië werd verteld, met als clue dat de door het Joegoslavië Tribunaal gezochte oorlogsmisdadigers Mladic en Karadzic zich hadden laten ombouwen tot vrouwen. De waarheid lag er niet ver vanaf.Of onderstaand relaas, opgetekend in Teheran, de interculturele grappigheidstest doorstaat laat ik aan de lezer over. Maar dat het de vinger op de zere plek probeert te leggen is duidelijk. En wie weet wat we voor de toekomst kunnen verwachten.

Een geleerde consultant reist af naar Iran om de ingezakte economie aan een nadere analyse te onderwerpen. Na lang inventariseren belandt zijn rapport op de tafel van de president. Zijn belangrijkste conclusie: Iran heeft te kampen met drie grote problemen. In de eerste plaats met huisvestingsproblemen, in de tweede plaats met verkeersproblematiek en ten derde met onkundig management. Gelukkig, zo stelde het rapport, zijn er oplossingen voorhanden. De president roept dus zijn belangrijkste stafleden bij elkaar en nodigt de consultant uit om hen te adviseren.

“Goed, laten we beginnen met het eerste probleem: onvoldoende huisvesting. De oplossing: bordelen. Veel mannen in Iran hebben twee huizen. Eentje kan voor hun eigen familie zijn, de tweede voor een prostituee. Daarmee wordt het huisvestingsprobleem opgelost, want het aantal beschikbare huizen wordt verdubbeld.”

De president knikt begrijpend.

“Kijken we naar de verkeersproblematiek, dan is ook daar een eenvoudige oplossing voor, u zult het met mij eens zijn: bordelen. Er stoppen momenteel veel auto’s in de straten om hoeren op te pikken. Met de komst van bordelen wordt de druk op het verkeer bijzonder verlicht.”

“Ten slotte de problemen met het management. De oplossing: bordelen.”

Hoe enthousiast de ambtenaren ook hadden geluisterd naar de manier waarop de eerste twee lastigheden aangepakt konden worden, dít snapten de regeringsfunctionarissen niet.

Maar de consultant was niet te beroerd het toe te lichten. “Het is eenvoudig. Jullie gaan elke dag met een gerust hart naar je belangrijkste werk, terwijl andere mensen dit land regeren.”