PS06 – De politiek in

“Ik wil van de kunst naar de politiek.” Het verbaast me nogal. Ali werkte de afgelopen maanden aan eindeloos veel projecten op het gebied van grafisch ontwerp, heeft schetsboeken met klassieke patronen van Perzische ornamenten volgetekend en kan in de hem typerende warrige stijl, gelardeerd met verontschuldigingen, uitwijden over calligrafie. En nu dus dit.Een politieke carrière lijkt me in Iran geen gezonde ambitie om te koesteren, maar zo erg blijkt het niet te zijn. Ali gaat, zo zegt hij, kunst en politiek verbinden in een project genaamd ‘Art for Peace‘. Of ik niet wat informatie kan doorspelen over politiek, want daar is hij nog niet zo goed in thuis.

Zijn omwenteling moet het gevolg zijn van de Iraanse onrust van de afgelopen weken. Hoewel inmiddels de rust in Ali’s woonplaats Esfahan is weergekeerd zijn de massaprotesten niet aan de stad voorbijgegaan. Ali vertelt aan de telefoon hoe ze de eerste avond met studenten naar buiten gingen, op eigen initiatief, zonder leider, om leuzen te schreeuwen.

Anders dan in het geval van macho-paintballer Reza kan ik me Ali lastig rellend op straat voorstellen. Hij draagt geruite blousjes en een intellectueel brilletje, zijn haar zit in de war. Als hij afkomstig was geweest uit de Verenigde Staten zou hij een hipster zijn, maar waarschijnlijk wat onafhankelijker van geest. Toch is hij door agenten met stokken te lijf gegaan op de tweede avond, toen het ‘als oorlog’ was en er heel wat stenen zijn gegooid. In Esfahan zijn delen van verschillende universiteiten vernield en gebouwen die bij de regering horen, zoals banken en politiebureaus.

Wat er momenteel gebeurt speelt zich alleen nog af in Teheran. De macht van de massa is daarbuiten simpelweg te klein: “Met 1, 2, 10 of 100 mensen kan de politie je zo pakken, pas als je met heel veel bent kun je de straat op”, en dat is in Esfahan, met anderhalf miljoen inwoners, al niet haalbaar.

“Dit”, verzekert Ali me,”was een bloedrevolutie, dat zal iedereen hier onderschrijven.” Ik geloof er niet in. Toch ben ik benieuwd: zal er dan toch nog wat gebeuren? “Misschien. Misschien, met gods hulp.”