Lang geleden ging ik wel eens mee vissen en haalde dan het ene na het andere baarsje boven water. Dat was niet zomaar water. Het betrof het stroomgebied van de Donau, daar waar het aantal kwikmoleculen het aantal H2O-moleculen ruimschoots overtreft. Bij mij ontstond zo de indruk dat er in iedere watermassa wel scholen surimi en kuddes kibbeling moesten rondtrekken. Maar de laatste tijd hoor je steeds vaker alarmerende geluiden over de visstand. Terwijl ik niet al te lang geleden met een hengel gemaakt van een boomtak een volledige avondmaaltijd wist op te diepen, kunnen nu gigantische netten nauwelijks voorzien in de inhoud van een paar bescheiden blikjes.

Er zijn dus blijkbaar weinig vissen. Ondertussen zijn er wel heel veel koeien. Zo veel, dat de koe aan inflatie onderhevig is en nauwelijks meer opbrengt dan het voer wat in haar is gestopt. Zo veel, dat de koe eigenlijk alleen poten heeft om de hoge kosten van een lopende band te vermijden, anders zou het rendabeler zijn een koe in de vorm van een pootloze hamburger op te laten groeien.

Omdat ik vind dat iedereen minstens een principe moet hebben om hardnekkig aan vast te houden eet ik alleen biologisch vlees. Simpel gezegd is de reden dat juist dit mijn principe is, dat ik denk dat er te veel koeien zijn. En dat ik via een ingewikkelde logica veronderstel dat door minder koeien te consumeren er ook minder koeien overblijven.

En nu de vissen. Die mogen eigenlijk ook niet meer gegeten worden. Maar wat is het probleem van hun dalende aantal? Zijn zij niet juist veel beter af nu ze lekker veel oceaan tot hun beschikking hebben? Wordt het niet steeds eenvoudiger voor ze om ergens te zwemmen waar niet gevist wordt? Zijn ze in een overvolle wereld niet in een bevoorrechte positie eenvoudigweg van rivier te kunnen wisselen, zonder dat ze daarmee het territorium van een andere zwemmer betreden?

Ik geloof dat dingen die bijna uitsterven eigenlijk de beste overlevingskansen hebben. Bruinverdroogde planten in mijn huis schieten dertig centimeter de lucht in na drie druppels water. Jammerlijk verlepte bloemen fleuren acuut op na een goed gesprek. De allerlaatste muis weet zich raadselachtig, maar razendsnel te vermenigvuldigen. Het zijn juist de dieren waar er te veel van zijn die moeten worden beschermd.