Het journaal bracht laatst belangrijk nieuws. Bezoeksters van de huishoudbeurs werd in een korte reportage gevraagd naar hun financiële geheimen. Uit onderzoek was namelijk gebleken dat vrijwel niemand volledige openheid over zijn financiën geeft. En inderdaad, desgevraagd bekenden de meeste vrouwen dat ze wel eens kassabonnetjes verscheurden of nieuwe kledingstukken een paar weken in de kast lieten hangen om vervolgens te zeggen: “oh, maar dat heb ik echt al heel lang!”

“Waarom dan?”, vroeg de nieuwsgierige reporter. “Omdat”, zo was het antwoord, “mijn man het nieuwgekochte anders vast veel te duur vindt.” Met moeite wist ik te voorkomen dat ik de inhoud van mijn theekopje naast mijn mond goot. Hebben deze vrouwen dan geen geld wat ze naar eigen inzicht mogen uitgeven? Hun aanwezigheid in de RAI op een doordeweekse dag voorspelde niet veel goeds.

Net zo min als er veel goeds valt te verwachten van de wens van regeringspartij ChristenUnie om de grondwet een beetje te wijzigen. Eerder opperde de partij die graag meewerkt aan ‘de herontdekking van een gezonde samenleving’ al een constitutionele preambule om de christelijke grondslag van Nederland te benadrukken. Deze week betoogde een woordvoerder op de radio dat het goed zou zijn wat belangrijke mensenrechten in de Nederlandse grondwet op te nemen. Meer in het bijzonder het recht op leven, van de bevruchting tot de dood.

Hoewel het respecteren van leven in principe prijzenswaardig is kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de partij met ‘de ambitie om christelijke waarden te vertalen in normen voor de overheid en de samenleving’ via deze omweg alle inwoners van de Nederlandse staat tot het naleven van dat recht wil verplichten. Met name waar het ongeboren leven betreft heeft dat ingrijpende gevolgen, vooral voor vrouwen en kinderen wiens levenslopen zo bijzonder verstoord kunnen worden. Afgebroken studies, gedwongen ontslagen en getraumatiseerde jongeren zijn het gevolg.

Een doordachte zet. Wie is er nu tegen leven? Wie is er nog tegen mensenrechten? Waarom eigenlijk niet ook het in 1966 door de VN vastgelegde mensenrecht op het stichten en onderhouden van een gezin toevoegen?

U voelt wel aan wie uiteindelijk het meest van dit soort artikelen profiteert. De op dit moment zes zetels grote ChristenUnie. Maar waarschijnlijk voornamelijk de huishoudbeurs.