Het leek mij in eerste instantie niet bepaald een plek om je hele kinderschare mee naartoe te nemen. Veel designhouten dingen en minimalistisch meubilair. Toch zat aan het tafeltje naast de deur een familie met kroost vrolijk Pasen te vieren. Dat ging verbazingwekkend goed. De gasten stoorden zich niet aan de ballonspelletjes. En de kinderen wisten zich wonderwel te vermaken in deze prikkelvrije omgeving.

Ik kwam ze tegen, twee lichtblonde meisjes die nog lang niet met hun hoofd boven de bar uit staken. Ze hadden zich verschanst achter een groot gordijn dat de ingang naar de wc’s stijlvol maskeerde en voerden daar een bloedserieus overleg.

“Waar heb je het neergelegd?”, vroeg de eerste.

“In de wc”, deelde de tweede mede.

Maar paaseieren trof ik er niet aan.