Pasen

23-03-2008

Het leek mij in eerste instantie niet bepaald een plek om je hele kinderschare mee naartoe te nemen. Veel designhouten dingen en minimalistisch meubilair. Toch zat aan het tafeltje naast de deur een familie met kroost vrolijk Pasen te vieren. Dat ging verbazingwekkend goed. De gasten stoorden zich niet aan de ballonspelletjes. En de kinderen wisten zich wonderwel te vermaken in deze prikkelvrije omgeving.

Ik kwam ze tegen, twee lichtblonde meisjes die nog lang niet met hun hoofd boven de bar uit staken. Ze hadden zich verschanst achter een groot gordijn dat de ingang naar de wc’s stijlvol maskeerde en voerden daar een bloedserieus overleg.

Gevallen

20-03-2008

Toen ik vlak voor zijn voeten de bocht nam gaf hij de tekenen van leven van de gemiddelde steen. Zijn blik was met kettingen vastgeklonken aan een onduidelijke verte. Eerst hield ik hem daarom voor een onderdeel van het licht-industriële landschap.

Eenmaal de onnatuurlijkheid daarvan beseft, keerde ik mijn fiets. Het was inderdaad weer zo ver; er zat een verwilderde jongen op de grond, met zijn rug tegen de oudpapier container, wachtend op redding.

Postkantoor

18-02-2008

Achter de balie van mijn sigarenwinkel annex postkantoor staat een man met het soort doorsnee uiterlijk dat je soms op straat ineens als verdacht voorkomt. Hij draagt altijd zwarte truien en weet tussen de op, achter en onder de toonbank uitgestalde waren feilloos de pakjes Camel Light te vinden.

Er zijn in dit postkantoor altijd twee wachtenden voor je. Vandaag zijn het twee plat-Amsterdamse vrouwen met vettige gezichten als van een veertienjarige. Ze verdringen elkaar voor een flirt met de postzegelverkoper.

Gemeenschap

31-10-2007

Min of meer in het verlengde van de vraag naar of er een Nederlandse identiteit bestaat (zie Máxima) ligt de vraag of Nederland een gemeenschap is. Het is handig om je een gemeenschap te voelen, want dan doe je over het algemeen net wat meer voor elkaar. En misschien is het wel makkelijker om je een gemeenschap te voelen als je een gedeelde identiteit hebt. Of liggen de verbanden allemaal net andersom? Hoe het ook zij, het gemeenschapsgevoel doet zich in Nederland als ik het goed zie met regelmaat gelden. Bij de begrafenis van André Hazes, op de verjaardag van de koningin of bij de een of andere sportfinale.

Of op de pont van Amsterdam-Noord naar het Centraal Station, de laatste van vannacht, waar zich op het dek een wat uitgelaten massa heeft verzameld. Opgetogen na een avond festivalbezoek met vrienden en drankjes. En als vanzelf worden wij allemaal bekenden van elkaar.

Koekjes

16-10-2007

Het werd nogal warm in de bakkerij in de Haarlemmerstraat. U weet wel, daar waar de beste croissantjes van Amsterdam worden verkocht en de vaste klanten een portret aan de muur krijgen. En als u het niet weet, stelt u zich dan witte zwembadtegels op de vloer voor en tafeltjes die thuishoren in de snackbar, waaraan altijd wel iemand de krant zit te lezen.

Hoewel deze bakkerij een reputatie voor croissants heeft, schuilt achter de Franse naam stiekem gewoon een gastarbeider-bakker. Het personeel staat klanten net zo makkelijk te woord in het Nederlands als in onverstaanbaar, niet-Indo-Europees. En tussen de meergranen ongesneden tegen de muur liggen pides.