Afgelopen week was ik voor het eerst in Barcelona. En daar viel het me voor de zoveelste keer op dat zodra je bekend bent in een stad van een bepaalde minimumomvang vrijwel geen enkele grote stad geheimen meer heeft. Je vertaalt gewoon alles naar een Amsterdams equivalent, dat werkt erg verhelderend.

Loop je bijvoorbeeld over de Dam van Barcelona, dan is het geen verrassing dat je daar veel duiven aantreft die je kunt voeren. Op het Damrak van Barcelona weet je dat je er zo snel mogelijk doorheen moet lopen, omdat de leuke dingen ergens anders zijn. En je weet ook dat je daar of in een zijstraat ervan waarschijnlijk niet wilt eten. In de P.C. Hooftstraat van Barcelona laat je je niet van je stuk brengen: als Versace niet op deze hoek zit dan zeker op de volgende. Kom je in een park, dan is direct duidelijk of je hier met een place to be van doen hebt of met een derderangs grasvlakte. En die hotdog-kraam, daar trap je niet in! …