Zelf zou ik nooit ook maar overwegen naar iemand op straat te snauwen dat hij door moet lopen, zijn veters moet strikken, niet zo ostentatief kauwgum moet kauwen. Niettemin nemen anderen regelmatig de vrijheid om mijn gezichtsuitdrukking luid schreeuwend te becommentariëren. Meestal zijn dat geen mensen die ik ken of überhaupt aankijk. Desondanks beschouwen ze zichzelf als de geëigende persoon om commando’s te roepen naar aanleiding van hoe ik me door de publieke ruimte beweeg.

Wie zijn deze sujetten? Dat weet ik eerlijk gezegd niet precies, want ik vertik het er op te reageren. Maar waarschijnlijk zit ik er niet ver naast als ik zeg dat het altijd minimaal twee mannen zijn, in witte t-shirts met reclameopdrukken. …