Volgzaam

19-04-2008

LĂȘche-vitrine zeggen de Fransen. Geen term dekt beter het staan met de neus gedrukt tegen het raam van de etalage. Zolang ik de uitnodigend geopende winkeldeur niet door hoef, verwonder ik me graag over wat de middenstand allemaal uitstalt. Als de etaleur minstens drie contrasterende kleuren heeft gecombineerd is mijn aandacht gegarandeerd getrokken. Dat weet meestal ook degene die aan mijn hand straten doorkruist om ergens te komen. Dus zodra een dergelijke vitrine zich aandient voel ik de greep om mijn pols verstrakken en gaat de pas er in. Het moet een wonderbaarlijk gezicht zijn. Hardnekkig gearmd, maar de een met de ogen gefixeerd op een pand dat inmiddels twintig meter achter haar ligt, min of meer meegesleurd door de ander die doelgericht op weg is, en wel vooruit.