Weg uit Khorramabad

18-08-2008

We komen ’s ochtends om vijf uur, na een lange nacht in de bus, aan in Khorramabad, in de noord-westelijke provincie Lorestan. Het is een kille en opdringerige ontvangst hier. Taxichauffeurs die ons als hongerige haaien omsingelen en ons welgeteld 200 meter verderop voor een hotel uit de auto zetten voor 30.000 reaal (omgerekend drie dollar; je kunt hier voor dit bedrag met een beetje geluk 80 kilometer afleggen). Op ons protest volgt een verontwaardigd ‘benzin!’

Regeringsaanhangers (vraag van Wolf)

16-08-2008

Wat is de motivatie van de voorstanders van het regime, vraagt Wolf zich af. De anti-westerse, pro-islamitische gevoelens moeten er toch zijn en wie ze heeft, hoeft daar niet geheimzinnig over te doen. Dat zou je denken, maar aanhangers van de regering lijken nogal dun gezaaid of zijn op zijn minst voor mij lastig te herkennen.

Een logische verklaring voor het gebrek aan ontmoetingen met Ahmadinejad-steunende Iraniërs, is dat de mensen die ons wat minder gunstig gezind zijn automatisch minder geneigd zijn ons op de hartelijke manier waar we aan gewend zijn geraakt te begroeten. Misschien schelden ze ons op straat wel uit, maar dat hebben wij – onnozel als we zijn – dan niet in de gaten. We hebben dan ook geen reden vijandelijkheid te vermoeden. Zelfs vrouwen in de weinig toegankelijke chador zijn lang niet per definitie anti-westers, getuige de vrouw die eergisteren haar hoofd om de deur van de winkel stak waar wij binnen waren en vrolijk riep: “Amrika? Welcome! Welcome!”

Armenzorg

15-08-2008

Een van de vijf zuilen van de islam is de zakat, de verplichting om je rijkdom te delen met de armen. Om de zakat eenvoudig mogelijk te maken staan in Iran heel wat collectebussen: op straat midden in de stad, in winkels, in metrostations, in huizen en op de meest onwaarschijnlijke en afgelegen plekken. Het is een van de dingen die Khomeiny na de revolutie van 1979 heeft geïntroduceerd.

De staat verzamelt wat men in de bussen stopt en herverdeelt het. Daarvoor is er een centrale organisatie met dependances in iedere plaats. Deze lokale afdelingen zijn  op de hoogte van wie wel een beetje hulp kan gebruiken. Wezen bijvoorbeeld, of ouderen zonder nageslacht. Met het geld kan een bruiloft betaald worden, of een koelkast, of een huis.

Ook reizigers in lastige omstandigheden vallen in de categorie ‘behoeftigen’.

Goed nieuws is geen nieuws

14-08-2008

De Engelstalige kranten die in Iran worden uitgegeven zijn een attractie op zich. Het is een genoegen de stukken te lezen, vanwege de juichende pro-Iraanse toon.

Wat stond er op zondag 10 augustus (de dag nadat de onrusten in de Kaukasus begonnen) in Iran Daily (ook in dagelijkse pdf-versie)? Op de voorpagina, naast nieuws uit Georgië, een bericht dat stelt dat Iraanse diplomaten duidelijk de Iraanse standpunten moeten blijven uitdragen. “Leader of the Islamic Revolution Ayatollah Seyyed Ali Khamenei on Saturday said that Foreign Ministry (sic) should correctly reflect the growing glory and might of the Islamic Republic.”

Frang en Iran (vraag van Jasper)

11-08-2008

Hoe denken Iraniers eigenlijk over Europa, vroeg Jasper zich af. In ieder geval op een zeer a-politieke manier. Als het hier over internationale politiek gaat figureert daarin de Verenigde Staten, soms Israel, maar Europa krijgt nooit een rol van betekenis toebedeeld. Natuurlijk weet men dat veel Europese landen klakkeloos de Amerikaanse leider volgen, maar daar lijkt men zich – tegenover ons althans – op geen enkele manier zorgen om te maken.

Gisteren begroette een dorpsdichter ons, op rijm, en zei dat hij zeer vereerd was met bezoek uit ‘Frang’.