Midden in de nacht knipte ik nietsvermoedend het licht aan en stond oog in oog met een muis (heel kort, dat wel, hij was snel verdwenen). Liever had ik het niet geweten en zo vermeden dat ik vol plichtsbesef om half vijf alsnog de afwas ging doen. Waarschijnlijk was het niet eens nodig geweest, want nog geen dag later vulde de geur van dode muis mijn huis.

Omdat wierook en open ramen geen soelaas boden volgde ik het geurspoor. Dat doodliep in een hoek. Dus trok ik een dag uit om alles onder mijn bed en achter alle kasten vandaan te halen. Maar ik was bij het vallen van de avond slechts omringd door langvergeten foto-albums en stofnesten. …

Toen mijn ene muis zich drie keer liet vergiftigen begon ik eerst te twijfelen aan mezelf en vervolgens aan de hoeveelheid muizen die zich ophouden binnen mijn territorium. Muizen hebben de wonderbaarlijke eigenschap uit het niets te ontstaan en overal tegelijk te zijn, dus de enige manier waarop ik een diagnose kon stellen was door muizen te vangen. …