De onverschillige wereld van liberale seks

24-11-2007

De vrouw als gestandaardiseerd lustobject duikt de laatste tijd – naast in tijdschriften en op billboards – op in een gestage stroom reportages en rapporten (zoals Sunny Bergmans documentaire Beperkt houdbaar en Ariel Levy’s Female Chauvinist Pigs: Women and the Rise of Raunch Culture). Daarin wordt uit de doeken gedaan hoe vrouwen zich laten beïnvloeden door beelden van perfecte modellen en maar wat graag onder het mes gaan om net zo ‘standaard’ te worden. Er wordt in beschreven hoe vrouwen zichzelf vrijwillig reduceren tot hun cupmaat en haartint. En we worden bekend gemaakt met televisieprogramma’s waarin studentes, aangemoedigd en gadegeslagen door toevallige mannelijke passanten, uit de kleren gaan voor de camera. Sex sells, of het nu auto’s zijn of zonnebrillen. Maar die seks voldoet wel aan uniforme richtlijnen. En één daarvan, de belangrijkste wellicht, is dat het erotiek met een bepaald soort vrouwen in de hoofdrol betreft.

Ik kan me voorstellen dat velen zich opwinden over de manier waarop de huidige generatie omgaat met de erfenis van de Dolle Mina’s en de Suffragettes. In weerwil van hun testament, presenteren hedendaagse vrouwen zich als hersenloze Barbiepoppen ten dienste van de man. En mannen laten het zich welgevallen. De vanzelfsprekendheid waarmee beide seksen hierover de schouders ophalen raakt aan de kern van het probleem dat ik zie.

Ik maak me niet in het bijzonder druk om ordinaire kledingvoorkeuren of rijk geïllustreerde mannentijdschriften. Wat ik me wel afvraag is wat voor maatschappij het is waarin deze verschijnselen floreren. Laat ik eerlijk zijn; wat ik constateer is een algemeen nadeel van het liberalisme. Maar de gevolgen ervan zijn op dit specifieke gebied extra groot. Het is het probleem van de onverschilligheid.