De manier waarop de Arabieren het Perzische Rijk wisten te veroveren schijnt voor militair strategen fascinerend te zijn. Nadat het Rijk honderden jaren standhield terwijl de Ottomanen vanuit het westen probeerden binnen te dringen, wisten de Arabieren het in een mum van tijd op de knieen te krijgen.

Ik heb zo mijn eigen manieren om de huidige strategische zwaktes van dit land te onderzoeken: op het slagveld. Daar speelden wij een levensecht schietspelletje tegen Iraniers, waaronder paintballers uit het nationale team, net terug van het WK paintballen. Ter geruststelling: het Iraanse nationale leger kan van het nationale paintballelftal niet winnen. En wij schoten toch zeker twee keer een sterspeler van het nationale elftal uit het veld. …

In de stoffige hitte van Teheran zijn de her en der verspreide paleizen van de shahs een verademing. Geinspireerd door de Europese koninklijke onderkomens met hun spiegelzalen en hectaren aan grasrijke tuin, zijn ze lekker koel van binnen en van buiten. Het moet een hels karwei zijn de boel hier groen te houden, maar het lukt aardig. We hebben de mozaieken en tapijten min of meer voor onszelf. Een van de weinige andere aanwezigen is een oude man met zijn broek opgetrokken tot boven zijn middel en een gladgeschoren gezicht. Hij zit buiten op een bankje naast een zak met boeken en wil ons graag wat vragen. Hij blijkt zijn hele leven schoenmaker te zijn geweest en nu hard bezig zijn gemiste onderwijs in te halen. Zijn Engels is uitstekend; waar het aan schort is zijn Duits. Daarom heeft hij een vertaling van ‘Le petit prince’ en is aan een zelfstudie in deze taal begonnen. We krijgen een lijst met onderstreepte euchs en ihns voorgeschoteld die hij niet heeft begrepen.

Voor we kunnen vragen wat hij eigenlijk van het boek vond, heeft het gesprek al een nieuwe wending genomen en bevinden we ons op het glibberige terrein van de politiek. …