De kassajuffrouw kan na een lange blik op mijn aankopen weinig anders tegen de klant voor mij gezegd hebben dan ‘wat een freak, wie koopt er nou één banaan?!’, waarna de ander mij ook eens bekeek en veelbetekenend met haar ogen rolde, alvorens ze de band vrijmaakte voor mijn minimalistische boodschappen. …

Hoewel Turkije best veel kenmerken van een welvarend westers land vertoont, is de reactie van het lichaam als bij een bezoek aan een oord met zeer gebrekkige hygiëne. De reisgenoot althans is al ruim anderhalve week zielig en zwak gezelschap. Wij gaan maar eens naar de dokter.

Waar we worden onthaald door een vrouw, gehuld in een ruim vallend, lichtgeel t-shirt met daarop geen Pluto of Donald Duck, al is het typisch een dergelijk stuk rekbare stof. Er kan niettemin geen verwarring over ontstaan: “I am a doctor”, zo stelt ze zich voor. En ze neemt ons mee naar haar kantoor voor nader onderzoek. …

Naarmate we oostelijker gaan wordt het landschap steniger. Met stofwolken zoals in stripverhalen in je voetsporen, zelfs als je langzaam rondsjokt. Deze grijsheid biedt een fantastisch contrast aan de rode vlaggen die veelvuldig wapperen. En die wonderbaarlijkerwijs hun kleur behouden, terwijl onze haren in razend tempo verbleken en onze kleren een waas van stof verzamelen. …