Dit is waarschijnlijk het laatste wat ik dit jaar schrijf over de WK voetbal. Dat is maar goed ook, want een week langer en ik had niet meer kunnen verbergen dat ik een totale voetballeek ben en steevast na de rust een paar minuten in verwarring probeer te doorgronden welke tactiek de bondscoach voor ogen stond toen hij bedacht dat we zo hard mogelijk naar het verkeerde doel moeten rennen.

Voor het geval u dit niet snapt zal ik er bij vertellen dat Nederland inmiddels is uitgeschakeld. Maar uit de vele beschouwingen over het stoïcijnse gezicht van Van Basten, de al dan niet nuttige adviezen van Cruijff en de gevolgen van het niet naturaliseren van Kalou zal dat de meeste mensen inmiddels duidelijk zijn geweest.

Het einde van het voetbal lijkt op het eerste gezicht weinig bij te dragen aan het welzijn van de maatschappij.

Neem bijvoorbeeld het straatbeeld drieënzestig minuten in de wedstrijd Nederland – Portugal. Het was geen uitdaging met beide ogen dicht en losse handen het rode licht te negeren bij het overfietsen van een van de onoverzichtelijke Amsterdamse kruispunten. Vergelijk dat eens met een willekeurige andere avond waarop Amsterdam haar predikaat meest gevaarlijke verkeer van Nederland met succes verdedigt. Voetbal op televisie is goed voor het milieu. En schoolgaande kinderen zouden bijzonder gebaat zijn bij zo nu en dan een belangrijke wedstrijd om acht uur ’s morgens.

En het gevaar schuilt nog op andere plaatsen. Zo sprak gisteren op de radio een meneer over de afkickverschijnselen die hij ondervond na acuut verstoken te zijn van het dagelijks van ’s middags tot na middernacht kijken van voetbal. Rusteloosheid, vreetbuien, agressie, hij deed nauwelijks onder voor een afkickende drugsverslaafde. U kunt zich voorstellen dat dit soort mensen eenmaal op straat meer kwaad dan goed doen.

Tenslotte lag Nederland net iets te vroeg uit het toernooi om daadwerkelijk nationale verbroedering tot gevolg te hebben.

Maar voor het dierenwelzijn is winst behaald. In de etalage van de dierenwinkel werden de WKavia’s aangeprezen voor vier euro per stuk. Zij waren niet oranje, maar wit met zwarte vlekken. Dat laat weinig te raden over hun lot na aankoop. Voor hen is het gevaar voorlopig geweken.